Teun Swerts heeft gedaan wat hij voor ogen had. In 8 dagen tijd liep hij de Streek-GR Vlaamse Ardennen af, bijna 160 kilometer. Op maandag 28 juni eindigde zijn avontuur op de plaats waar hij vertrokken was, het secretariaat van MOW in Oudenaarde. Voorzitter Patrick Vandemenschbrugge vergezelde hem voor de laatste kilometers, maar ook op twee andere wandeldagen stak hij Teun een hart onder de riem door mee te lopen.

Tekst en foto's: Joost Elet

Teun had een beetje pech met het weer. Het was de hele tijd bewolkt waardoor hij niet zo veel andere wandelaars tegenkwam. Toch waren er ook enkele fijne onverwachte bezoeken. 

Teun: Gisteren kreeg ik het gezelschap van twee Nederlanders. Zij waren bezig met een fietstocht van 10 dagen. Ze waren vertrokken vanuit Terneuzen, en wilden langs de Ardennen in Wallonië, naar Frankrijk, de Vlaamse Ardennen en terug. Maar met de fiets zou ik dat niet graag doen (lacht).

Oef, ik was bang dat je onderweg niemand zou tegenkomen door het mindere weer en de heropleving van de terrasjes.

Teun: Het waren er minder dan ik gehoopt had, maar het viel best mee. De interessantste onverwachte ontmoeting had ik in sint-Lievens-Esse. Daar kwam ik een zestigjarige man tegen die oefende om Santiago de Compostela te doen. Het was een West-vlaming die echt van plan was om te vertrekken vanuit zijn thuisbasis. Ik was net aan het pauzeren op een bankje toen hij erbij kwam zitten. Het was duidelijk dat het hem niet enkel om het wandelen ging, maar ook om de religieuze ervaring. Daar had ik veel respect voor.

Na aankomst genieten Teun en voorzitter Patrick van een heerlijk MOW'ke.

Ben je opgelucht dat je avontuur erop zit?

Teun: Zeker, maar eigenlijk viel het beter mee dan gedacht. Een paar maand geleden had ik nog een ontsteking in mijn rug. Ik was een beetje bang dat dat dit terug zou komen, maar ik heb eigenlijk enkel wat last gehad van mijn voeten. Voor de rest niks van problemen.

Was het plezant om af en toe gezelschap te krijgen van MOW-vrijwilligers?

Teun: Ja, Marc en Rudy waren fantastische wandelpartners. En ik vind het echt tof dat voorzitter Patrick verschillende keren meewandelde en me ook twee vegetarische maaltijden aanbood. Vooral vandaag heeft dat echt een verschil gemaakt bij die laatste kilometers. De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst.

Ook op­ zaterdag liep hij al mee en dat kwam goed uit want het was mijn zwaarste dag. Het liep van Sint-antelinks tot Michelbeke. Patrick liep me toen tegemoet in het Kloosterbos. De dag begon met keiveel regen waarna het best wel warm werd. Maar het was vochtige warmte waardoor mijn doorweekte schoenen niet konden drogen. Een ideale kweekvijver voor blaren. Bovendien was het ginds ook geen bijzonder mooie route. Dat viel wat tegen.

Jammer, maar je bent vast ook heel veel mooie paden tegengekomen?

Teun: Het zal wel zijn! Het mooiste stuk was voor mij het Livierenbos, maar dat deel maakte eigenlijk geen deel uit van de GR. Omdat het echt de moeite was, zijn we daar een beetje uitgeweken. Zo konden we over de oude, overgroeide spoorlijn van de mijnwerkers wandelen. Het toffe is dat je daar halverwege de bomen wandelt, omdat het een stuk verhoogd is. Daarna hebben we op een klein paadje een heel stuk omhooggewandeld langs allerlei bronnetjes. Dat paadje is zelfs nog niet op de MOW-wandelkaarten terug te vinden. Het wordt dus een nieuw paadje voor op de nieuwe kaart met alle updates, die in de loop van 2022 of 2023 zal uitkomen.

Als ik je zo bezig hoor, zou je wel nog stukje verder willen wandelen?

Teun: Wel, nu ben ik blij dat het gedaan is, maar ik denk dat het morgenvroeg anders zou kunnen zijn. Dit zou het ideale moment zijn om bij een langere tocht een dag pauze te nemen. Ik heb het gevoel dat ik overmorgen onmiddellijk weer kan vertrekken!